СИВИЛОТО НА ДОЦНАТА ЕСЕН И ЗИМАТА КОЈА НИ ПРЕТСТОИ, БЕЗ ОГЛЕД НА НИВНАТА РОМАНТИЧНОСТ, МОЖЕТЕ ДА ГО ЗАМЕНИТЕ СО КОЛОРИТНОСТА НА НЕКОЛКУТЕ ГРАДОВИ, МЕСТА НА ЕВРОПСКИОТ КОНТИНЕНТ. ДУРИ И ПРАЗНИЦИТЕ (И НОВОГОДИШНИТЕ И БОЖИЌНИТЕ, ПА И ОБРАТНО) КОИ СЕ БЛИЖАТ, ИДЕЈАТА ДА ГИ ДОЧЕКАТЕ ТАМУ ВООПШТО НЕ Е ЛОША. НАПРОТИВ, ДОБРА Е И ПОИНАКВА, ЗА ПРОМЕНА
Изразитиот колорит со кој се карактеризираат неколкуте европски градови, места каде што можете да ги поминете и претстојните празници, сигурно ќе ви се допадне бидејќи во суштина боите имаат широк и сложен дијапазон на симболички значења, а влијаат и на расположението, го подобруваат пред сè. Ништо не е случајно, па дури ни фасадното бојадисување кое најчесто е од поодамна и секако, на таков начин ги привлекуваат туристите. Оттаму и посетеноста е голема. Во пресрет на божиќните маркети, како што ги нарекуваат, но и на новогодишниот дочек, имате доволно време за да размислите каде да отпатувате. Сменете ја маршрутата, нема да зажалите. Наша препорака се Бурано, Вроцлав, Колмар, Порто и Чинкве Тере, а изборот е ваш. Имено, патувањето не мора да биде комерцијално. Вообичаеното може да се замени и со нешто инакво. Така и сеќавањето ќе биде подруго, како и спомените.
БУРАНО (Италија)
Посетата на Венеција не е потполна доколку се изостави Бурано, изолата (остров) на венециската лагуна, позната по тантелата. И секако, по куќите во различни бои, смиреноста на неговите жители, спокојството во работата – додека мажите ги растовараат чамците со уловените риби, а жените ги изработуваат тантелите на перничињата (томболи) и муабетат, седнати пред вратите од домовите, без оглед на сезоната, а децата си играат со точаците, се бркаат по уличките. На островот се родиле врвните уметници Baldassare Galuppi (композитор), Remigio Barbaro (вајар) и Giuseppe „Pino“ Donaggio (кантавтор), чии спомени не избледуваат. И покрај тоа што мурано стаклото е својствено за едноимената изола, стакларскиот занает е присутен и на Бурано. Музејот на тантелата е богатство во буквална смисла, бесценето. А, специјалитетите на островската кујна, во голема мера заснована на морски плодови, риби се повеќе од вкусни, особено „risotto di gò“ (ризото готвено во бујон од рибата „gò“, карактеристична за венециската лагуна). Ги служат во сите кафеани.
Островот е преубав и зиме, кога ќе падне снег. Боите се претвораат во пастели, сами по себе. Омекнуваат некако. Привлечноста на „La Casa di Bepi Suà“ (куќата на Joseph Sweaty) останува иста, колоритот на геометриските форми е извонреден. За време на карневалот во Венеција доаѓаат врволици луѓе. Годинава ќе почне на 4 февруари, а затворањето е предвидено за 21-ви истиот месец.
ВРОЦЛАВ (Полска)
Боите на виножитото во кои се бојадисани куќите во полскиот град, четврти по големина во средноевропската земја, се причина за големата посетеност од страна на туристите и покрај фактот дека го зазема истото (четврто) место во Европа по бројот на мостови (после Амстердам, Венеција и Санкт Петербург). Шаренилото е поприсутно во срцето на стариот град, познат и по маркетот кој се простира на површина од 3,8 хектари (213 м долг, 178 м широк), а наоколу е окружен со шеесетина куќи во различни бои (изградени од патрициите), меѓу нив и општината во доцен готски стил, која важи за најголема во Полска, чија кула е висока 66 м. Во приземјето е „Piwnica Świdnicka“, еден од најстарите ресторани на европскиот континент, каде што може да се нарача и шише пиво од три литри.
Новото седиште на општинската администрација е изградено во 19 век, а старото му припаѓа на градскиот музеј. Т.н. столб на шибањето, споменикот на Александер Фредро, фонтаната посветена на Богдан Здројевски, како и зградата во модернистички стил од 1930-те, се ориентири за посетителите. Божиќниот маркет е нешто посебно, приказна за себе бајка. Пинокио, Црвенкапа, Снежана и стотиците џуџиња ќе ве одведат во инаков, подруг свет, а дрвените колиби полни со варени пијалаци, лампиони, слаткиши, сувенири…, кои се поставуваат и на споредните улички, вклучително и новогодишната елка, придонесуваат за повесела атмосфера. Дочекот на Новата година е спектакуларен. Обично има двесте илјади посетители. Бројката навистина е импозантна.
КОЛМАР (Франција)
Куќите чиј колорит е изразит, кој се нагласува на крајот на ноември, кога започнува осветлувањето и китењето на градот за божиќните и новогодишните празници, а трае до почетокот на јануари, не само што привлекуваат со нивната убавина туку и со приказните врзани за нив. Симболизацијата на боите е доста интересна, говори за професиите на кои им припаѓаат семејствата оттаму, а бројот на срцата на портите го означува статусот на жените, дали се во брак или не. Стилот на градбата е типичен германски, поради близината на Германија. Колмар е близу и до Швајцарија. Се наоѓа во областа Алзас, во подножјето на Вогези, планината која е идеална за скијачки спортови до март.
Во францускиот град се испреплетени повеќе форми на културен живот, а тоа е дополнителна причина за негова посета, вклучително и бројните канали на реката Лаух, шесте музеи од кои најголем интерес побудува „Unterlinden“, сместен во некогашниот женски манастир (калуѓерките биле припаднички на католичкиот проповеднички ред што го основал свети Доминик во 13 век). Инаку, авторот на Кипот на слободата во Њујорк – скулпторот Frédéric Auguste Bartholdi е роден токму во Колмар. Меѓу другото, градот е рај и за гурманите, а во празничните денови се послужува и надалеку прочуениот куглоф. Секако, маркетот е настан што се очекува со нетрпение, поради атмосферата, доброто расположение, декорациите, преполните тезги и секако, почетокот на зимската сезона која се отвора во голем стил, а лизгалиштето е само една од атракциите на Комар.
ПОРТО (Португалија)
Освен што е познат по црвеното вино, градот се одликува и со питореска. Имено, куќите се толку живописни што го будат мечтаењето во секој од посетителите. Сознанието дека Порто е меѓу постарите градови во Европа, основан во 12 век, желбата да се отиде за да се види е уште поголема бидејќи таму е создадена португалската нација. Порто има половина милион жители, што го прави да биде втор по големина во Португалија, после Лисабон. Во 1996-та историскиот дел на градот беше прогласен за светско културно наследство на УНЕСКО. Знаменитостите кои ќе ви го свртат вниманието се катедралата и црквата посветена на São Francisco (внатрешноста е восхитувачки убава) и модерните градби, како на пример „Casa da Música“ (личи на контејнер) и Музејот на современа уметност, во рамките на „Fundação de Serralves“ каде што припаѓа и Школата за архитектура чии алумни биле и Álvaro Siza Vieira Eduardo и Souto de Moura, обајцата добитници на Прицкеровата награда.
Се разбира, незаобиколни се и рестораните во кои се послужуваат и разноразни сендвичи, меѓу нив и т.н. кралица – „francesinha“, и чорби („caldo verde“ – типична португалска супа, идеална за овој период на годината), и школки во комбинација на порто, и тарт со бадеми („tarte de amêndoa“ – традиционален) за крај на обедувањето. Нормално, проследено со фадо или нешто друго. А, божиќниот маркет се подразбира, тој е дел од празничните денови во кои уживаат и неговите и жителите на Португалија воопшто. Нема дилема, тогаш градот се претвора во илузија.
ЧИНКВЕ ТЕРЕ (ИТАЛИЈА)
Колоритот е својствен за италијанските места. Оттаму и желбата за да ви претставиме уште едно. Како што кажува самото име, се работи за пет населби кои прават целина, но неврзана: Corniglia, Manarola, Monterosso, Riomaggiore и Vernazza. Можеби се најубави во лето, кога се и најпосетени, но нивната убавина не избледува ни во доцна есен ни во зима. Возот сообраќа непрекинато, иако е редуциран, а цените се намалени. Нема ниту гужви. Пешачките патеки се отворени, па дури и бесплатни. Кога времето не чини, некои се затвораат од безбедносни причини, но алтернатива секогаш има. Најстудено е во декември и јануари, ретко паѓа снег, а празниците се идилични, поради мирот и спокојот. Мештаните се послободни, приемчиви. Куќите во различни бои се изградени на карпите, а погледот е спектакуларен. Одморот е загарантиран.
Доколку не сакате да бидете сместени во некоја од петте населби, без оглед на драстично намалените цени и на преноќевалиштата, можете да се определите за Sestri Levante, со воз се стигнува за дваесетина минути. Повеќето ресторани за празниците се затворени, но секоја населба има по еден-два отворени. Времето во февруари и март е сончево, првин цветаат мимозите, а потоа и црешите… Питорескноста е својствена за сите населени места во Лигурија, на морското крајбрежје, а многумина се прашуваат како ги бојадисуваат фасадите на голема висина, без пристап од страната на морето. Одговорот можеби ќе го добиете за време на заедничкото обедување, со морски риби, фокача и сл.
ТОП НОВОСТИ
