НЕ ГИ СПОРЕДУВАМЕ НЕКОГАШНИТЕ И ДЕНЕШНИТЕ ФОТОКАМЕРИ, ТУКУ ЈА КРИТИКУВАМЕ НАЈНОВАТА ТЕХНОЛОГИЈА ИЛИ ПРОИЗВОДИТЕЛИТЕ ШТО СИ ПОИГРУВААТ СО КУПУВАЧИТЕ. И, УШТЕ НЕШТО, ЗОШТО Е ТОЛКУ СКАПА ИЛИ НЕКОЈ НАМЕРНО ЈА ПРАВИ ТАКВА?
Овој пат рубриката за висока технологија ќе им ја посветиме на фотографските камери чии перформанси се унапредуваат од генерација во генерација. Порано фотоапаратот беше скапа играчка што не можеше секој да си ја дозволи, а денес 80 отсто од светското население поседува фотокамера. Па, секој мобилен телефон има камера со која може да се слика и да се прават подвижни слики, филмуван (видео) материјал.
Некогаш фотокамерите од типот смена 8 и практика беа најзастапени поради цената, како и познатиот кодак со камера што за неколку секунди вадеше готови фотографии. Но како било во минатото? Имало кутија наречена обскура со отвор низ кој влегувала светлината од објектот кон кој била насочена. Таа светлина паѓала врз плоча со хемикалии и со нивното осветлување тие ја правеле сликата од снимениот објект. Овие фотографии не биле трајни, така што светот бил во потрага по нешто посовршено. Текстов е наменет на брзината со која напредуваат фотографските апарати поради брзиот развој и пристапноста на високата технологија. Буквално до вчера фотографите носеа мали лаборатории во кои ги развиваа филмовите и потоа ги доставуваа, на пример, до новинските куќи. Потоа со друга технологија фотографиите ги скенираа на направата скенер и од фотографија на хартија добиваа фотографија во дигитален облик. Предизвикот беше како веднаш да се направи дигитална фотографија и како „дигитализирана“ да се прати каде било преку интернет.
Првите чекори кон дигитална фотографија ги направи Сони со камерата „мавика“ (кратенка од „магнетик видеокамера“). Кога ова име ќе се споменеше во јавноста пред 35-40 години, тука почнуваше и завршуваше приказната, затоа што „сони мавика“ беше закон за сите дотогашни фото и видеокамери. Тоа беше камера без филмови, со дискови што се менуваа. Беше достапен само филмуван материјал, а потоа од него се вадеа фотографии. Во 1990 година на сцена стапи гигантот Кодак со својата камера „дцс 100“. Куќиште без филм, но со способност да произведе дигитализирана фотографија што веднаш може да биде објавена без претходно скенирање и поправка.
Ако Сониевата „мавика“ беше скапа, тогаш „кодак дцс 100“ беше неверојатно скапа камера и можеа да ја поседуваат само големи новински редакции. Тоа е период пред и по дигиталната фотографија. Оттогаш светот ја гледа оваа уметност (фото) во некоја друга димензија.
Црно-белата фотографија е период кога фотографите во лабораторија ги развиваа сликите, а така беше и со фотографиите во боја. Денес црно-белата фотографија се враќа и тоа со употреба на старите добри филмови и камерите што собираа прав на полиците. Благодарение на неколку фабрики низ светот што повторно произведуваа црно-бели филмови, фотографите имаат можност да се вратат на волшепството на варијации од бела до црна заедно со сите нијанси меѓу нив, како и темните комори во кои развивањето филмови и создавањето фотографии е друга димензија.
Настапи период кога фотографските апарати почнаа да снимаат и подвижни слики. Тоа го прави фотокамерата, па се добива и фотографии и видео. Некои камери подобро снимаат видео, а други прават подобри фотографии, но ниеден производител не направи фотоапарат што е подеднакво подготвен и за правење фотографија и за снимање подвижни слики како денешнава технологија со толку дигитализирана електроника и микрочипови да не може да направи фотоапарат што ќе врши две работи подеднакво супериорно? Некои камери се исклучително добри за портрети, други за пејзажи, трети за фотографирање на животинското царство, четврти се најдобри за улични фотографии, некои постигнале најдобри резултати во студио итн.
До пред неколку години камерите именувани како „дслр“ беа единствени, но се појави друга технологија што не користи огледало во апаратот. Таквите камери без огледало не можат да ги користат објективите од камерите „дслр“. Сега напредната технологија иницира купување и нов фотоапарат и нови објективи. Камерите без огледало во некои делови се поспособни од камерите „дслр“, но се далеку од тоа да се супериорно надмоќни. Треба да споменеме дека „дслр“ се поиздржливи при користењето, а леќите за камерите без огледало се поскапи отколку за апаратите „дслр“.
Со напредокот на високата технологија производителите добиваат можност да заработат многу.
ТОП НОВОСТИ
