КОЛКУ АВТОМОБИЛИТЕ ЛЕСНО ИЛИ ТЕШКО СЕ СНАОЃААТ СО ВОЗДУХОТ Е ПОЗНАТО КАКО ДВИЖЕЊЕ НА ТЕЛАТА НИЗ ФЛУИДИ, А НАУКАТА КОЈА СЕ БАВИ СО ТАА ПРОБЛЕМАТИКА Е АЕРОДИНАМИКА. КОЛКУ Е ОБЛИКОТ НА АВТОМОБИЛОТ „ПОИСПЕГЛАН“ ТОЛКУ АЕРОДИНАМИКАТА Е ПОДОБРА И ВОЗИЛАТА ПОЛЕСНО ГО СОВЛАДУВААТ ОТПОРОТ ШТО ГО ДАВА ВОЗДУХОТ
Колку што возилото има подобра аеродинамика толку потрошувачката на гориво е помала, односно со исто количество гориво поминува повеќе километри. Тука има уште еден „миг“, а тоа е бучавата која ја предизвикува возилото при движење низ воздухот. Колку е аеродинамиката подобра, толку бучавата е со помалку децибели и обратно.
Коцката има најголем (најлош) коефициент на отпор на воздухот, додека капката има скоро идеалниот облик и затоа коефициентот на отпор на воздухот изнесува само 0,04 Cd. Поимот аеродинамика понекогаш беше многу сериозно сфатен од производителите на моторните возила, но голема штета е тоа што се случуваше само понекогаш. Повеќе или помалку производителите внесуваа дел од обликот на капката во своите автомобили за да имаат колку толку поволна аеродинамика. За таа цел градат аеродинамични тунели во кои го набљудуваат движењето на воздухот околу автомобилот и при тоа ги поправаат (пеглаат) линиите со цел да се добие што поповолен коефициент.
Токму таа аеродинамика станува сè понеопходна. Зошто? Затоа што електричните возила доаѓаат на сцена и кај нив многу чинители се битни за да можат да изминат што е можно повеќе километри. Сега нив ги мачат батериите што се толку тешки и гломазни и немаат доволно голем капацитет за изминување повеќе километри (сè уште не можат целосно да ги надминат возилата што чадат). За подобрување на таа состојба, производителите посветуваат големо внимание на аеродинамиката, но и покрај тоа резултатите сè уште се занемарливо мали, така што ќе треба многу повеќе работа за да постигнат забележителен успех. Во минатото некои производители направија ремек дела на полето од аеродинамиката. И покрај тоа што „сааб 92“ е автомобил од пред скоро осум десетлетија (1947 или 1949), неговиот коефициент на отпор на воздухот изнесува зачудувачки, само 0,30 Cd, бројка која сè уште е недостижна за многу современи моторни возила.
Големо изненадување во автомобилската индустрија е „порше тајкан“ со беспрекорниот коефициент од само 0,22 Cd. Вакво чудо од аеродинамика е за почит. Сепак Порше нагласува дека моделот „тајкан турбо“ има малку влошена аеродинамика, односно 0,25 Cd. Таа разлика во коефициентите се јавува кај сите возила и секогаш основниот модел има најдобра аеродинамика,додека тие со по некоја буква повеќе, како на пример: „гти“, „гтв“, „турбо“ и сличните на нив имаат малку влошена аеродинамика. „Опел калибра“ е жив пример за претходно напишаното. Кога се појави во 1989 год. беше најаеродинамичен сериски автомобил на планетава со коефициент од 0,26. Сепак тој коефициент важеше за основниот модел (тој со 1,6 л мотор), но не и за изведбите со побогата опрема и поснажни мотори. Покрај „тајканот“, мора да спомнеме уште еден модел од Порше, „макан“. Иако спаѓа во класата „сув“, поточно кросовер, сепак аеродинамичарите успеале да направат „паника“ и повторно да ги докажат своите квалитети. „Порше макан“ има коефициент на отпор од само 0,25, што е врв од резултат затоа што зборуваме за сув возило, класа каде аеродинамиката не е многу за фалење сув возилата најчесто имаат коефициент од околу 0,35 до 0,45 Cd. Моделот „јоник 6“, сопственост на Хјундаи, направи вистински „бум“ во аеродинамиката – коефициентот на отпор на воздухот изнесува нeверојатни 0,21 Cd.
Откако аеродинамиката стана занимлива за производителите, почнаа да водат битка кој ќе успее да направи поаеродинамичен облик, но не концепт, туку сериски автомобил. Мерцедес во својата целосно електрична дивизија го лансираше моделот „е ку с“, („с класа во електрично пакување) и наведе дека лимузината поседува коефициент од 0,202 Cd. На овој рекорд од Мерцедес, од Кина се огласи Луцид Моторс со моделот „ер“ нагласувајќи коефициент од само 0,197 Cd.
Соперништвото не е целосно ако не го спомнеме телефонскиот магнат Шаоми. Телефонијата ја изгустира до таа мера што сега сета своја сила ја употребува во автомобилската индустрија. Неговата лимузина „шаоми су 7“ располага со коефицинет од 0,195. Во оваа битка не е вклучен моделот „ев 1“ од Генерал Моторс затоа што се има појавено дури во минатиот век (1996), значи пред повеќе од 25 години. Кај овој електричен автомобил коефициентот е 0,19 Cd, но со едно потсетување, „гм ер 1“ е двосед, а не класична лимузина. Денес најаеродинамично возило е едноседот „нуна“, експериментално чудо на сончева енергија, произведено од студентите од холандскиот Универзитет Делфи. Тоа исто возило („нуна 2“) беше возено и низ Македонија во 2004 год. Пристигна во Скопје некаде по 19 часот во дворот на Машинскиот факултет. Денес студентите од Делфи ја испитуваат десеттата генерација позната под името „нуна икс“. Неговата аеродинамика изразена во коефицинет е 0,07, само за 0,03 полоша од таа на капката (0,04 Cd).
ТОП НОВОСТИ
