ПОРТО ВАЖИ ЗА ЕДЕН ОД НАЈВПЕЧАТЛИВИТЕ ГРАДОВИ ВО ЈУГОЗАПАДНА ЕВРОПА, ЗАЕДНО СО ПОРТУГАЛСКАТА МЕТРОПОЛА – ЛИСАБОН, НЕ САМО ПОРАДИ НЕГОВАТА КОЛОРИТНОСТ ТУКУ И МИСТЕРИОЗНОСТА КОЈА ГО ОБВИВА И СЕ МЕНУВА ВО ЗАВИСНОСТ ОД МЕСТОТО, ПЕРИОДОТ ОД ДЕНОТ И СВЕТЛИНАТА. ИСТОИМЕНОТО ЦРНО ВИНО Е ПРИЧИНА ПЛУС ДА СЕ ПОСЕТИ, НЕРАЗДЕЛНА ОД ПРЕТХОДНО НАВЕДЕНОТО
Генерално таква е констатацијата на посетителите кои секогаш му се враќаат одново, по првата направена посета. Едноставно примамува со таинственоста во поглед на историјата, односно минатото, па и сегашноста, начинот на живеење што го негуваат граѓаните од искони, стилот како нивен заштитен знак. Секако и со оптимистичкото сфаќање и расположение кога е во прашање иднината и покрај тоа што безнадежноста се опејува, т.е. изразува со песна, на пример во фадото.
Меланхолијата е карактеристика на старите, одамнешни времиња кога сиромаштијата се намножувала без мерка. Но, сеќавањата не се поматуваат, напротив – нè потсетуваат на неубавите работи за да го согледаме животот и поинаку, на друг начин. Така повеќе ќе го цениме, посебно можностите кои ни ги пружа. Една од нив секако е и посетата, престојот во Порто – вториот по големина португалски град, после Лисабон, оддалечен 317 километри (со кола се стигнува за 3 часа и 15- тина минути, а има и железничка линија картата за превоз чини 10- тина евра). И обата се привлечни, секој на свој начин, со своја приказна. Градот чија колоритност влијае, исто така, на привлечноста се наоѓа на северот на Португалија, во регијата позната како Норте, додека метрополата е во јужниот дел. Боите на Порто донекаде ги претставува и особините на неговите жители, со доминантна великодушност, а опуштеноста е само своевиден одраз, рефлексија на сфаќањето за животот.
АВТЕНТИЧНИ СВЕДОШТВА ЗА КУЛТУРАТА НА НАРОДОТ, КОЈА ЕДНОСТАВНО ИМПРЕСИОНИРА
Убавината на градот е и во неговото богатство, метафорично. Реката Дуро и целокупното наследство, културната баштина на двете страни, со мостовите, знаменитостите, повеќето украсени со препознатливите керамички плочки во португалски стил, балконите насадени со цвеќиња, улиците полни со дуќани, каде што може да се направи многу добар шопинг, се дел од него. И уште повеќе, како центарот на Порто чие минато, историја доминира со настаните, процесите…, на страната Гаја на која се наоѓаат и надалеку прочуените винарници (винарски визби), класифицирани како светско наследство. Благодарејќи на брдовитото опкружување каде што се одгледуваат виновите лози, квалитетот на црното вино е доста висок. Поднебјето всушност е виновникот – климата, составот на почвата и влагата од реката која се вбројува меѓу поголемите на Пиринејскиот Полуостров, наместа обрабена со карпи. Можеби не излегува на море, но близината е непосредна. Оддалеченоста на градот и устието на Дуро изнесува не повеќе од 5 километри. Автентичноста секако дека е другото име на убавината која зрачи од Порто. Неговите градби се сведоштва за културата на народот, вистинито. Не случајно и градот пред неколку години беше прогласен за најфотографиран, чии снимки се споделуваа најмногу на инстаграм. По враќањето на нормалниот живот, после ковидот, Порто е еден од најбараните дестинации за пролет, заедно со Лисабон. Бедекерите сигурно ќе ви помогнат да го доживеете онака како што го воспримаат неговите жители.
Тој е само еден од неколкуте (поточно 6) мостови на Дуро по која може и да се крстари. Повеќето се гледаат од Хибеира. Оттаму и визуалот, погледот на камбанариите е восхитувачки, по што патот ќе ве одведе до црквата Св. Франциско за да ја видите позлатената внатрешност. Близу се и другите храмови чија надворешност обично е покриена со препознатливите керамички плочки во португалски стил, претставувајќи своевиден мурал. Исклучителни се и црквите посветени на Кармо и Кармолитас, Св. Илдефонсо, а истото важи и за останатите споменици. И некогашната берзанска палата (Паласио да Болса) вреди да се погледа.+ Од кејот се тргнува со трамвај за устието на реката, познато како Фос. Населението оди за да се изнадише морски воздух. Кај станицата започнува Авенида (авенија) да Боависта, а во близина е и Сехалвис (музејот на современата уметност), дело на познатиот архитект Алваро Сиза Виеира, инаку добитник на Прицкеровата награда, во чии рамки е паркот – нешто посебно.
ИСТОИМЕНОТО ЦРНО ВИНО КАКО ДЕЛ ОД ГОЛЕМАТА ТУРИСТИЧКА ПОНУДА, ВКЛУЧИТЕЛНО И ГАСТРОНОМСКАТА
Кога е архитектурата во прашање, меѓу импозантните градби се вбројува и Каза да Музика со богат репертоар на културни (музички) настани. Се наоѓа на Хотунда (кружен тек) да Боависта, каде што може и одлично да се пазари. Освен што се истакнува со уметничкото движење арт нуво и 100-годишното постоење, Авенида дос Алиадос е добро позната и по шопингот, дуќаните и градското собрание, канцеларијата за туризам и поштата, кои се сместени на крајот. Се разбира, купувањето може да продолжи на улицата Св. Катарина. Во меѓувреме, туристичките водичи препорачуваат да се посетат и градините на Кристал Палас од каде што погледот е широк (панорамен) и музејот Соарис дос Хеис и кулата на свештениците – Клеригус. Ако времето ви дозволува, видете ја и градината Кордоариа. Се издвојува со изобилството скулптури, а и опкружувањето е богато: цркви, паметници…
Нема потреба од брзање, Порто секогаш ќе ве пречека срдечно. Жителите имаат голема широчина, такво им е и срцето, но и душата. Многумина се враќаат пак, повторно да го воспримат, (до)истражат…, да ја почувствуваат неговата мистериозност која варира според местото, периодот од денот и светлината – полека, со лезет. Како што живее и населението, впрочем.
Кога и да е, домот на доенчињата и старите куќи во Мирагаја секогаш се занимливи за туристите, поради графитите, вклучително и т.н. париска галерија и соседните улици, близу до кулата на клирот, и улицата Мигел Бомбарда, идеално место за љубителите на контемпорарниот дизајн, и градскиот парк и секако, фестивалот на Иванден (авторизиран превод) кој годинава ќе се одржи на 23 јуни (утредента е регатата). Газењето на оган е избор на храбрите, смелите, мадлестите луѓе – непобедливите, како израз на несовладливоста. Впрочем, Инвикта е прекарот на Порто, добиен уште во времето на граѓанската војна во 19 век. И покрај едногодишната опсада, непријателот не успеал да го освои.
Градот е инаков, дење и ноќе. Атмосферата генерално. Всушност, контрастираат меѓу себе. Како било, совршено се преплетуваат. Без исклучок, па дури и кога во прашање е Ливрариа Лело чиј покривен витраж на кој е напишан и монограмот или мотото на книжарницата – Декус ин Лаборе (добрината во работењето) влијае врз амбиенталниот колорит, светлоста… Иако постои веќе 117 години, од 1906-та, и ден-денес важи за една од најубавите на светот, а дрвените басамаци се меѓу најфотографираните.
И покрај тоа што Хибеира е позната и по кафулињата во голем број, терасите кои претставуваат и своевиден меркез, собиралиште на боемите, луѓето што живеат неконвенционално и хедонистите, но и на случајните минувачи, туристите на кои им е потребен оддив, сепак центарот, средиштето на кулинарството, гастрономијата е отспротива, во јужниот дел на Порто – Гаја, каде што се винарниците. Дотаму се стигнува пеш, по Дом Луис Први. Башка и погледот е неверојатен. Се знае – готварството е врвно, без сомневање. Во комбинација на истоименото црно вино, неколкуте видови, нема промашување. Било што да изберете, португалската кујна ќе ве придобие на прва. Се заснова на риба и месо: чинија школки, сендвич, гулаш…
Франсезињата (леб со шунка, стек или друго парче месо, колбаси, прелиен со топено сирење и густ, зачинет, лут сос – каша од пиво и домати, обично се служи со помфрит) дефинитивно е сендвич број еден, додека во менијата се застапени уште неколку видови, потоа супи (т.н. зелена е одлична), риби подготвени на различни начини (меѓу нив и колачите со бакалар), десерти (неколкуте видови т.н. манастирски слатки се извонредни)… Со чаша порто, две. Црното вино е најизвезувано, секаде во светот. И фадо, за комплетен впечаток.
ТОП НОВОСТИ
