ЗБОРОТ „КАУНТАЧ“ (КАНТЕЧ, КОНТЕЧ) НЕ Е ИМЕ НА БИК ОД КОРИДАТА, ТУКУ ПОТЕКНУВА ОД ПИЕДМОНТЕШКИОТ ЈАЗИК ШТО СЕ ЗБОРУВА ВО ОБЛАСТА ПИЕДМОНТЕЗЕ И НАЈЧЕСТО СЕ УПОТРЕБУВА КАКО ИЗВИК ЗА НЕКОЕ ИЗНЕНАДУВАЊЕ, ЧУДЕЊЕ. ЗБОРОТ СЛУЧАЈНО ВЛЕГОЛ ВО РАБОТИЛНИЦАТА СМЕСТЕНА ВО САНТА АГАТА БОЛОЊЕЗЕ, НА ПОЧЕТОКОТ НА 70-ТИТЕ ГОДИНИ ОД МИНАТИОТ ВЕК И СТАНАЛ ИМЕ НА НАЈПОЗНАТИОТ МОДЕЛ ОД СЕМЕЈСТВОТО ЛАМБОРЏИНИ
Историјата на четири тркала памети дузина автомобили што предизвикале големи „нарушувања“ во светот. Потоа врз основа на нив другите производители ги обликувале своите автомобили. На пример, „форд модел т“ е првиот автомобил што е правен на индустриска лента и чие производство нагло поевтинило. Практично, овој автомобил е прв масовно произведуван во вистинска смисла на зборот и истовремено ги моторизирал САД и Канада.
Подоцна овој потег на Форд го следеле и другите производители, на пример, Фиат со „чинквеченто“ го моторизирал повоеното италијанско општество, а слично нешто постигнала и „бубата“ на Фолксваген. Мора да се споменат и „цитроен цв 2“ и „рено 4“, „форд мустанг“, „порше 911“, „ тојота корола“ итн. Сите со нешто оставиле траен историски белег и затоа светот ги памети. Тука е и „ламборџини каунтач“, еден од првите со прекар „супер“. Токму овој модел од Ламборџини годинава слави 50-годишнина од првото појавување. „Каунтач“ е приказна за себе затоа што кога бил прикажан на Салонот за автомобили во Женева во 1971 година, присутните биле шокирани од изложениот концепт. Автомобилот носел ознака „лп 112“, односно „лонгитудинал постериоре“ што значи „надолжно“ (се мисли на тоа како е сместен моторот во купето) и „назад“ (каде што е сместен моторот), а тоа „112“ значи „1“ еден мотор со „12“ цилиндри. Од појавувањето на прототипот до серискиот модел поминале три години во кои екипа од врвни мајстори напорно работела. Екипата била составена од: Џото Бизарини, одговорен за создавањена моторот V12 (3,9 л и 375 КС) и Паоло Станцани задолжен за шасијата (телото од автомобилот), дизајнерот Марчело Гандини кој тогаш работел во студиото Бертоне и секако Феручо Ламборџини. Обликот на купето му бил доверен на Бертоне, а овој му ја предал работата на младиот Гандини, кој само што станал раководител во дизајнерскиот оддел. За потсетување, во Бертоне како главен шеф работел и големиот Џорџето Џуџаро. Откако тој заминал од компанијата, неговото место му било доверено на М. Гандини.
Виртуозот нацртал малку необично купе, дотогаш нешто невидено. Автомобилот ја имал основната брановидна линија, но и прекршени и остри линии што изненадувачки добро биле вметнати во меките линии. А вратите се отворале нагоре, нешто како положбата на крилата на птица при полетување. Јавноста била изненадена, шокирана, но и пријатно вознемирена кога го здогледала купето во Женева и во 1971 и во 1973 год.
Ф. Ламборџини не го интересирале трките чиста спротивност на Енцо Ферари, Колин Чепмен и многу други што правеле супер брзи купе автомобили во тоа време. Речиси сите производители почнувале со тркачки автомобили и потоа правеле сериски автомобили. Ф. Ламборџини го повикал во тимот на големиот мајстор на тркачки автомобили, Џан Паоло Далара, затоа што умеел шасијата, моторот и менувачот да ги соедини во хармонија за да биде автомобилот лесно управлив и стабилен, односно требал да внесе малку повеќе спортски (тркачки) дух во автомобилите Ламборџини. Околу името на купето се вртат повеќе приказни, но само една е точна. За тоа сведочи и дизајнерот Марчело Гандини. Во екипата имало еден работник што умеел да се снајде што и да работи, но малку го познавал италијанскиот јазик. Најчесто говорел на мајчиниот јазик пиедмонтешки, кој повеќе звучел како француски, иако провинцијата Пиедмонтезе е во Италија. Кога ќе се изнена дел од нешто, секогаш велел „кантеч“ (контеч, каунтач). И додека работеле од утро до мрак за да стасаат навреме за Салонот на автомобили во Женева, Гандини прашал како ќе биде именуван автомобилот и на шега рекол „можеби треба да го наречеме ‘каунтач’“. За да биде релаксирана атмосферата при работа, сите кажувале некоја занимливост, шега. Малку подоцна некој од вработените сериозно предложил: „Да го наречеме ‘каунтач’“. Другите немале ништо против и новото купе од Ламборџини, замена на легендарната „мјура“, го добило името „каунтач“ (кантеч, контеч).
Првата генерација, ако така може да се каже, се произведувала од 1974 до 1978 година и имала ознака „лп 400“. Тежина 1.095 кг, V12 мотор, со зафатнина од 4,0 л со 370 КС, силина што се пренесувала на задната оска преку петстепен менувач. Од 1978 до 1982 година се произведувала серијата „лп 400 с“, со подобрена аеродинамика и плус неколку спојлери. Моторот е ист, но со 348 КС и малку поголема тежина, 1.200 кг.
Следната „генерација“ (од 1982 до 1984 година) е „каунтач 5000 с“ со 4,8 л мотор, V12 и со 370 КС. Ламборџини направил голем скок со изведбата „кватровалволе“ (од 1985 до 1988 година), класика V12, но со 5,2 л зафатнина, четири вентили по цилиндар и 450 КС.
На крајот е петтата изведба „кв“, со сосема нова аеродинамика и нови доработувања на независно обесените тркала, нивната геометрија и дополнителни дотерувања на моторот. За „каунтач кв“ велат дека во секој поглед е најдобриот од сите претходни изведби. Со овој „каунтач“ Ламборџини ја прослави 25-годишнината од формирањето на компанијата. Мотор е атмосферски, V12, 167 ссм, 455 КС при 7.000 врт/мин. и пренос на задната оска преку петстепен обичен менувач. Од 0 до 100 км/ч забрзува за 5,0 сек, крајна брзина 293 км/ч. Тежина 1.490 кг. Оваа изведба се произведувала од 1988 до 1990 година.
Ерата на „каунтач“ завршила по 16 години и точно 1.999 направени примероци, сосема солидна бројка затоа што е рачна изработка. Тука треба да го напомнеме дека моделот „каунтач“ е послед ниот што е направен под надзор на Феручо Ламборџини. Во 1987 година Крајслер го купи Ламборџини, а во 1994 премина во рацете на компанијата Мега Тек. Денес е во сопственост на Фолксваген, купен во 1998 година. По револуционерниот „каунтач“ на сцена стапи моделот „диабло“ именуван по бикот што во XVIII век му дал премногу голем отпор на матадорот, така што овој му го поштедил живототи не го убил во арената.
По него се претставени моделите „мурсиелаго“, „авентадор“, а денес заменикот е наречен „ривуелто“. Дури и денес „каунтач“ привлекува внимание и најмногу е запомнет по раскошниот дизајн и несекојдневните линии, благодарение на дизајнерот Марчело Гандини и секако на сопственикот на компанијата Феручо Ламборџини кој во тоа време имал разбирање за толку радикален облик. Првиот „каунтач“ е зелениот на фотографиите направен во иста хала, на иста лента пред 50 години.
ТОП НОВОСТИ
