ОВА Е ПРИКАЗНА ЗА НЕУМОРНИОТ ДУХ НА ЈАПОНСКАТА УПОРНОСТ ПРОТКАЕНА СО ВЕКОВНА ТРАДИЦИЈА КОЈА ЉУБОМОРНО ЈА ЧУВААТ ОТКАКО ЗНААТ ЗА СЕБЕ. МНОГУ ОД ТАА ТРАДИЦИЈА, НЕУМОРЕН ДУХ И УПОРНОСТ СЕ ВГРАДЕНИ И ВО АВТОМОБИЛИТЕ СУБАРУ, МАРКА КОЈА ВЛЕЧЕ КОРЕНИ ОД ПРЕД ТОЧНО 105 ГОДИНИ
Почетоците на Субару датираат од 1917 год. кога е создадена компанијата Накаџима Еркрафт Компани од страна на Чикухеи Накаџима. Првиот лет на браќата Рајт бил 1903, а само 14 год. подоцна таму некаде на крајните острови од Далечниот Исток почнале да произведуваат авиони. Накаџима Еркрафт Компани била главен снабдувач на војската со борбени авиони во мирнодобски услови, но и за време на Втората светска војна.
По војната Накаџима Еркрафт Компани повторно го обновила производството, но овој пат произведувала велосипеди, влечни двоколки и слични нешта. Сепак според тамошните закони компанијата морала да биде расформирана, поделена на неколку помали. Најнапред е преименувана во Фуџи Сангјо Компани, а потоа поделена на 12 помали компании. Сето тоа се случува во 1950 година, а потоа пет од тие фирми влегуваат во заедница и во летото 1953 год. ја создаваат Фуџи Хеви Индастрис која успешно опстојувала и во овој век. Таа компанија сè уште е присутна во авионската индустрија, но под името Субару (од 2008 год.). Големото искуство во градењето авиони им помогнало при конструирање на првиот автомобил именуван како „п 1“, односно „1500“. Тоа „п 1“ е името под кое е заведен во фабричките нацрти и планови (кодирано име), а името на автомобилот е „1500“.
Година 1954, тогаш за првпат излегол автомобил од производните хали на Субару, но како прототип, а потоа биле произведени само 20 примероци од истиот. Моделот „360“, наследникот на „1500“, е претставен дури во 1958 год. тоа значи дека Субару многу се намачил додека го конструирал вториот модел. Овој модел е првиот високотиражен, вистински сериски произведуван. Создавач на сето ова со автомобилите е Кенџи Кита прво одговорен во Фуџи Хеви Индастрис во ’50 години од минатиот век заедно со Чикухеи Накаџима. На нивен повик е создаден автомобилскиот оддел, сакале да произведуваат автомобили бидејќи компанијата ги имала сите потребни оддели за правење чуда на четири тркала. Шасија, мотори, каросерија, планери, продажба и сето тоа организирано по теркот на авионската производна лента. „П1“ е шифруваното име под кое возилото е создавано, но Кенџи Кита сакал да слушне од блиските соработници име за моделот, име на фабриката, име на автомобилскиот оддел. Соѕвездието Таурус било одбрано бидејќи во него имало шест, односно седум најсјајни ѕвезди, а во создавањето на компанијата Фуџи Хеви Индастрис учествувале пет компании Фуџи Когјо (производител на скутери), Фуџи Јидоша (производител на каросерии), Омија Фуџи Когјо (производител на погонски единици), Утсуномија Шарјо (оддел за шасии) и Фуџи Сангјо (трговски оддел) по една ѕвезда за секоја од петте компании основачи, а најголемата й припаѓа на ново основаната Фуџи Хеви Индастрис. Посоченото соѕвездие на јапонски е „субару“, а истиот збор се користи и за заедништво.
При производство на првиот автомобил конструкторите користеле „досетки“ од авионската индустрија затоа што таму биле свои на своето, односно во прашање е половина век искуство и зад себе имале стотици и стотици произведени авиони. Еве ја и првата посебност. Ретко кој современ автомобил од тоа време имал монокок конструкција, но затоа Субару имал таква уште од почетокот моделот „п 1“, односно „1500“. Денес скоро сите автомобили имаат монокок конструкција, затоа што лесно и брзо се прави и е одлична за масовното производство, а е цврста и овозможува поставување на ниско тежиште што не е случај со класичната шасија, таа која потсетува на скала. Конструкцијата монокок овозможува врвна управливост на автомобилите. Најлесно објаснување за монокок шасијата е обликот на јајцето, од сите страни заштитена, цврста и лесна. За првпат оваа конструкција е употребена кај бродовите, а потоа и кај авионите, за на крај да заврши во автомобилската индустрија. Вториот модел е претставен во 1958 год. Го носи името „360“ затоа што во тоа време законот велел автомобили до 360 сантиметри ќе плаќаат помалку данок. А Субару, бидејќи настојувал да биде компанија која ќе се грижи за народот, конструирал токму таков автомобил за сопствениците да плаќаат помалку данок. За скромна сума пари купувачот добивал многу солиден автомобил, затоа за него велат дека е народен јапонски автомобил. Со „субару 360“ одговорните направиле обид за извоз на американскиот пазар, но вложениот труд не ги оправдал очекувањата на челниците. Обидот подоцна ќе се исплати и на тој пазар ќе створи верна клиентела која со децении купува автомобили од марката Субару. Во 1961 год. почнува со производство на мали доставни визила, како на пример моделот „самбар“, кои се покажале како многу снаодливи во тесните улички во тогашните населени места. Вредно за паметење е следниов податок. Субару во 1965 год. за првпат претставува модел („1000“) со боксер мотор, а потоа истиот ќе мине во традиција како еден вид втор заштитен знак. Субаровиот трет заштитен знак е погонот на сите тркала претставен во 1971 год. и тоа во патнички автомобил. Во тоа време патнички автомобил со погон на сите тркала бил вистинска реткост, така што Субару приредил мала претстава за светот и за експертите од автомобилскиот свет. Овој миг со погонот на двете оски бил полн погодок, а за конкуренцијата тоа било големо изненадување, се разбира непријатно. Автомобилот бил толку многу пред другите што практично немал никаква конкуренција. Оттогаш светот почнал да гледа на Субару со далеку поинакви „очи“. Никој не се надевал на ваков потег и чекор од Субару, изненадувањето било од големо поголемо. Тој модел е наречен „гл / дл“, а за некои пазари бил именуван како „леоне“. Потоа Субару станува голем „играч“ и воедно познат насекаде во светот, а производството на автомобили оди само по нагорна линија. Истовремено извозот се зголемил за неколку пати, посебно на американско тло затоа што брзо ја увиделе полезноста од погонот на две оски.
Малку подоцна, во 1977 год. Субару го претставува моделот „брат“ наследник голема употреблива вредност и големата цврстина, возилото било обожувано од народот кој повеќе сакал да биде во природа отколку дел од градската врева.
80-те години од минатиов век за Субару беа мошне плодни. Прв во светот претстави електронски контролиран и постојано варијабилен пренос кој беше вграден во моделот „џасти“. Малку чудна одлука затоа што „субару џасти“ е основниот модел во семејството. И на крајот од деценијата доаѓа моделот „легаси“, замена за „брат“. Светот дополнително ќе дознае детали за Субару кога компанијата одлучува сериозно да влезе во автомобилскиот спорт, посебно во рели натпреварите. Во еден кус период Субару беше дел од најбрзиот циркус на планетава, односно дел од формула 1. Тоа се случило во 1990, кога челниците одлучуваат да го купат управувачкиот дел од акциите во италијанскиот тим Колони Рејсинг. 12 цилиндричниот агрегатот од болидот бил, исто така, боксер (V под 180 степени), но во оригинална форма агрегатот бил во сопствност на италијанската фирма Мотори Модерни, која веќе некое време го призведувала. Тоа што се погодил да биде боксер и да му одговара таквата формација на цилиндрите на Субару, тоа била чиста случајност. Мотори Модерни не правел боксер мотор по нарачка на Субару како некои што мислат, туку едноставно коцките се погодиле. Моторот ја немал таа силина да може да биде рамо до рамо барем со останатите, а конструкцијата на болидот имала неколку килограми повеќе. Со таков болид резултатите биле речиси никакви, така што Субару истата година се откажува, не ги извозува сите трки до крајот на сезоната. Тоа е единствената сезона на Субару во формула 1 и оттогаш не ни помислува повторно да влезе.
Ако не му успеало да направи нешто во формула 1, му успеало да биде број еден во Светскиот шампионат во рели. Три пати едно по друго ја Малото моторче „фуџи ребит“ 1946 „Субару 1000“, 1965 36 освојува титулата во класата на конструктори во годините 1995, 1996 и 1997 година, а во класата на возачи со тимот на Субару титула имаат освоено три екипажи, Колин Мекри во 1995, Ричард Барнс во 2001 и Петер Солберг 2003. Од само нему позната причина денес Субару не е присутен во релито. Постигнал врвни резултати, зад себе има вкупно шест титули и засега нема никакви најави за враќање во рели натпреварите. Производителот кој слави 105 годишнина од своето постоење има уште други шест титули извојувани на рели шампионатот на американско тло. Шампионски автомобил на Субару добил и своја туристичка изведба која и денес е многу почитувана од добрите познавачи на авто индустријата. „Субару импреза в р икс сти“ е симбол или единица мерка за гран туризмо автомобил.
Во делот на редовната работа со туристичките автомобили, Субару тесно соработувал со Џенерал Моторс, но во периодот 2004 – 2005 акциите кои ги имал ЏМ биле купени од Тојота. Гигантот од матичната земја немал намера да го купи Субару и со тоа да стане дел од големото семејство, напротив се случило нешто сосема неочекувано. Тогашниот прв човек во Тојота, Соикиро Тојода, при една средба со челникот од Субару, Јасујуки Јошинага, му рекол: „Немој да бидеш како Тојота. Ја губите својата конкурентска предност, ако го изгубите вашиот карактер“. Со други зборови Соикиро Тојода ја почитувал посебноста на Субару, неговата специфична технологија и правецот во кој одел развојот на компанијата. Сакал да каже, ако Тојота ги купи управувачките акции, Субару ќе го изгуби „своето јас“, односно ќе ја изгуби оригиналната технологија, а со тоа го губи и идентитетот, ќе постои како име, но нема да има ништо свое. Денес Субару е еден од ретките производители чија програма на возила се темели главно на кросовери и „сув“ возила, а е меѓу првите кои почнаа да развиваат вакви возила. Светот го фали за неговите брилијантни боксер мотори, за солидната и квалитетна изработка и за врвната пасивна и активна безбедност на краш тестовите постојано е во врвот и редовно добива највисоки оцени.
Авионите и автомобилите, тоа се двете нешта со кои денес Субару се бави, авионите му се останати од првите денови на постоењето и се негова едно вековна традиција, а автомобилите биле неостварен сон на основачите. Сепак сонот си го оствариле и денес Субару иако по бројот на произведени возила не е меѓу првите 20 во светот, сепак е светски играч, затоа што е присутен во 100 земји. Најголем пазар е американскиот со учество од дури 60,8 отсто од вкупната продажба, потоа на ред е домашниот пазар со учество од 15,4 отсто и треба да напомнеме дека дома продажбата опаѓа, а се зголемува извозот, односно американскиот пазар во последнава деценија бележи пораст од речиси 20 отсто (од 40 на 60 отсто), а на трето место се наоѓа Кина со учество од 4,8 отсто. Денес најобожуван модел од страна на возачите секако е „импрезата“, но не обичната туку таа изведена од шампионската, а мошне баран е моделот „форестер“ познат во светот по врвната пасивна и активна безбедност и по теренските способности. Некои велат дека „форестерот“ е врвот во светската понуда од теренски возила кои, исто така, достојно се справуваат и со асфалтот. Штета што Субару нема типичен градски модел, на пример од сегментите „а“ и „б“.
Оваа марка мора да биде почитувана заради својата посебност, своето „јас“ и заради толку специфичната технологија која самостојно ја развива.
ТОП НОВОСТИ
