ЧАДОРОТ ВАЖИ ЗА МОДЕН ДОДАТОК, Т.Е. АКСЕСОАР ЧИЈА ФУНКЦИЈА Е ПРЕД СЀ ПРАКТИЧНА, ДА ЗАШТИТУВА ОД ДОЖД, ПА И ОД СОНЦЕ БИДЕЈЌИ ПОРАДИ ТОА Е ИЗМИСЛЕН, А ПОТОА И ВИЗУЕЛНА, ВО СМИСЛА НА ДОПОЛНУВАЊЕ, КОМПЛЕТИРАЊЕ НА ИЗГЛЕДОТ, КАКО НА МАЖИТЕ, ТАКА И НА ЖЕНИТЕ. ОВОЈ ПАТ ЌЕ СЕ ОСВРНЕМЕ НА ПРВИТЕ, ЗА ДА ЈА ПОКАЖЕМЕ НЕГОВАТА МАШКА СТРАНА
Чадорот е, несомнено, е дел од севкупниот имиџ на мажите, кога е во прашање начинот на облекување и стилот. Порано се носел во секоја пригода, дури и кога не било облачно, заради имиџ, во замена на бастунот (специјално изработен стап) што важел за неизоставен аксесоар на џентлмените, господата, и тука и во странство. Нивната изработка е уметност, занает кој изумре, барем кај нас, поради евтинијата и неисплатливата работа. Одамна се правеле, поправале, но веќе не, за жал. Во Англија и Британија, воопшто, сѐ уште има дуќани чии сопственици го продолжуваат занаетот, мајсторската работа на нивните предци, а со тоа и традицијата, изработувајќи чадори, рачно. Вистинска мајсторија е правењето на механизмот за склопување, а цената ја креваат водоотпорниот, непропустлив материјал и рачката, односно дршката, која се прави од бамбус, дрво што може да се резба, обоени, па и благородни метали.
Ќе се фасцинирате од историјата, минатото на чадорот, вклучително и од фактот дека постои веќе четири илјади години, па и повеќе. Датира од земјите каде што цивилизацијата е рана придобивка, како на пример Асирија, Грција, Египет, Кина. Првично е направен за да штити од сонце, односно да прави сенка. Неговото име доаѓа од латинскиот збор „умбра“ и значи сенка. Кинезите го пренамениле за дождливо време, така што веќе постоечкиот хартиен сонцобран го намачкале со восок, а одозгора и со лак. Во шеснаесеттиот век дошол во Европа, кога станал неизоставен моден додаток на Европејките. Но, благодарејќи на Jonas Hanway (1712-1786 г.), работите се промениле. Имено, британскиот патописец и филантроп е првиот човек и маж воопшто, кој носел чадор дури триесет години пред останатите да почнат да го употребуваат. Конечно се опуштиле и, станал голем хит. Го нарекле „ханвеј“ по неговото презиме, а долгите редици пред занаетчиските работилници, дуќаните биле секојдневни, додека не купиле сите мажи.
Неговиот развоен пат, од едноставниот, палмин лист, до периодот кога го симболизирал богатството и понатаму, до денес, влијаел на усовршувањето, т.е. зголемувањето на квалитетот, па така, од денешен аспект е совршен, а сепак едноставен за употреба. Најприменет е црниот. Причината е едноставна – црното восочно платно се исушува побрзо од другите бои, а и повеќе ја апсорбира топлината, сончевите зраци. Има дури четири видови, модели, кои се разликуваат по дизајнот, материјалот што се користи за изработка, намената. Први се чадорите на склопување, измислени во дваесеттиот век. Ги дизајнирал Hans Haupt, на крајот на 1920-тите. Можат да се преклопуваат два, три, четири, петпати. Чадорите со тројно склопување се најчести.
Втори се чадорите со бастун, кои важат за луксузни, скапи, но и господски, наменети за џентлмените. Се изработуваат рачно, од неговата дршка, рачка, до механизмот. Поради квалитетот на дрвото, тие се цврсти, не се кршат лесно. Неговото виткање трае и до шест месеци, потоа се мазни додека не заличи на сатен, се поврзува со челичната рамка што не кородира и со натстрешницата од полиестер. Шиењето е, исто така, рачно а вклучува и месингани, па и кожени детали. Сѐ, буквално, е водоотпорно. Старинската изработка секако ја крева и цената, вклучително и нивната долготрајност.
Трети се чадорите за голф. Можеби не знаете, но кога временските услови се лоши, неповолни, со ветар и дожд, играчите се заштитуваат со такви, специјални чадори што ги држат луѓе ангажирани за тоа.
Четврти се класичните чадори, присутни во голем број и можат да се најдат секаде, ги продаваат и на улица, пазар. Вообичаено се прават од метал, полиестер, дрво, а отворањето е или рачно или автоматско.
Повеќето машки чадори се монохромни – црни, тегет, сиви, кафеави, освен голфските. Покрај еднобојни, тие се и полихромни. Но, убаво изгледаат и чадорите со шкотско каро.
Рачната изработка што важи за квалитетна, па и совршена, е вистински избор. Ќе ги споменеме чадорите на Pickett, Brigg (Swaine Adeney Brigg) и James Smith & Sons, без оглед на останатите дуќани за чадори во британската метропола, кои се посветени на рачната изработка со години, па и децении. Првите се луксузни, како и другите, но трговската марка, односно брендот е понов, од 1988 година. Основач е Trevor Pickett, а нагласокот е на дрвото што се користи за изработка на дршките, рачките. Можат и да се нарачаат, да се направат со платната, материјалите на порачувачите, да се испечатат одоздола или да се додадат и држачи за пенкала. Сите чадори се тестираат за издржливост на ветар со брзина од дваесет и седум километри на час.
Вторите се наменети за традиционалистите. Brigg датира од 1836 год., а соработката со Swaine Adeney започнала во 1943 г., кога се споиле. Заедничката продавница се наоѓа на Пикадили, мала е, но посетена. Високиот квалитет е својствен за нејзините чадори, кои ги носат џентлмените, господата и дамите, госпоѓите, госпоѓиците, членовите на кралското семејство, премиерот.., како британските, така и странските, и денес и порано. Можат да се видат и на големото филмско платно, во Singin’ in the Rain, Marry Poppins, Fumo di Londra, Kingsman: The Secret Service. Има околу петнаесетина модели, а нарачките се испорачуваат по шест-осум недели.
Третите, на James Smith & Sons, веројатно се најпознати. Во Лондон, ако викнете такси, а на возачот му речете да ве одвезе до некој дуќан за чадори, сигурно ќе ве остави пред James Smith & Sons, на New Oxford Street. Таму е од 1830 година, уреден старински, како што се прават и чадорите. Некогашната изработка се применува и денес, а голем хит се природните, необработените и рачките, дршките во форма на животинска глава, со ликот на Шерлок Холмс.., наменети за мажите кои шетаат во град, на рурални места итн. Се карактеризираат со ексцентричност, во извесна смисла, но тоа ги прави уште посакани. Нивната должина е деведесет и четири-деведесет и пет сантиметри, а натстрешницата има пречник од сто и четири сантиметри. Тежат шестотини и триесет грама. Бастунот е буков, а дршката, рачката во форма на глава од зајак, кокер, крокодил, лав, мопс, орел, пајка, папагал, тираносаурус, тукан или на стапало, па и со ликот на популарниот детектив, е направена од смола, бојадисана одозгора. Внимание привлекуваат и чадорите со рачки, дршки од резбана бука, во форма на глава од јагуар, патка, териер. Повеќето се танки, со долги врвови, а се продаваат со футрола. Такви се и чадорите со дршки, рачки од необработени, природни дрва, исклучително ретки, а имаат и сребрени прстени. Убавината на чадорите што се изработуваат старински, рачно, е ненадмината, неприкосновена. Посакуваат да ги носат и мажите, поради нивниот голем квалитет, пред сѐ на материјалите од кои се прават, а мајсторијата на изработувачите, занаетчиите ги воодушевува сите, вклучително и жените.
ТОП НОВОСТИ
