НЕКОЈ СЕ ИЗГРАДИЛ ВРЗ СПОРТСКИТЕ СПОСОБНОСТИ, ДРУГ ВРЗ ЕЛЕГАНЦИЈАТА, НЕКОЈ ГО НАГЛАСИЛ КВАЛИТЕТОТ, ДРУГ ЗА ОСНОВА ГО ЗЕЛ ЛУКСУЗОТ, А ИЗГЛЕДА ВО БМВ ИМА ОД СЕТО ТОА И ТАКА Е ЗАПОМНЕТ НЕ САМО ДОМА ТУКУ И ВО СВЕТОТ.
Во светот на автомобилите има производител познат по квалитетот и по луксузот. Произведува автомобили од премиум класа, едно скалило погоре со сè, секако, и со цената. Во производители на такви автомобили спаѓаат: Акура, Алфа Ромео, Ауди, БМВ, Генезис, Инфинити, Лексус, Мерцедес – Бенц, Волво. Некогаш во ова друштво беше и Сааб, но, за жал, оваа марка пропадна. Во поново време, поради достапноста на високата технологија, се појавија неколку марки што според понуденото се вбројуваат во премиум класата, на пример, Фискер.
Работилницата Бајерише Моторен Верке (Bayerische Motoren Werke) или скратено БМВ е создадена пред 105 години. Најнапред тоа била компанија за производство на авионски мотори, а потоа на мотоцикли и автомобили. БМВ потекнува од три компании. Рап Моторенверке (Rapp-Motorenwerke) била создадена на периферијата на Минхен во 1913 година од Карл Фридрих Рап. Во 1916 година компанијата имала финансиски проблеми, иако продажните резултати биле повеќе од добри. Сепак, Карл Ф. Рап дал оставка од челната позиција во компанијата, а испразнетото место го презеле Франц Јозеф Поп, конструкторот Макс Фриц и стопанственикот Камило Кастиљиони, човекот што вложил пари. Таа година новоформираната компанија Густав Флугмашинефабрик (Gustav-Flugmaschinenfabrik), основана од Густав Ото, почнала да произведува мали авиони. По кратките разговори челниците на двете компании решиле да се соединат во една. Тоа се случило во март 1916 година и Бајерише Флугцојгверке (Bayerische Flugzeugwerke AG) е формирана од соединувањето на Рап Моторенверке (Rapp- Motorenwerke) и Густав Флугмашинефабрик (Gustav-Flugmaschinenfabrik). Веднаш потоа главните во Бајерише Флугцојгверке решиле компанијата да ја именуваат како Бајерише Моторен Верке (Bayerische Motoren Werke), односно БМВ.
За БМВ е многу битна 1916 година и се смета за година на раѓање на компанијата. Следната година компанијата го изработила и заштитниот знак што со минимални измени останал речиси ист до денес. Многумина мислат дека знакот, всушност, е авионска елиса во фаза на вртење, но од БМВ велат дека бело-сините полиња што се наоѓаат во круг во средишниот дел го претставуваат знамето на Баварија.
Во тоа време компанијата произведувала авионски мотори и била успешна поради побарувања на тогашната војска во текот на Првата светска војна. На крајот на војната фабриката го претставила доработениот авионски мотор „тип III а“ што претставувал механичко чудо. Откако моторот бил вграден во двокрилец, постигнал рекорд во класата искачувајќи се на висина од 5.400 метри. Тоа се случило во 1918 година.
Според Версајскиот мировен договор, поразените држави не смееле да произведуваат какви било моторни возила, летала, разни машини и други алати за потребите на индустријата. Така и на БМВ му било забрането да произведува авионски мотори. Поради тоа, компанијата решила да развие мал мотор, со цел да го постави на некој вид велосипед, но со поиздржлива рамка и тркала. Всушност, БМВ почнал забрзано да работи на развој на мотоцикл, а погонскиот агрегат бил во боксер концепција со зафатнина од 484 ccm. „БМВ р 32“ првпат се појавил во 1923 година на саемската манифестација во Берлин. Оваа направа на две тркала му ја донела на БМВ првата слава не само во матичната земја туку и во светот. Практично светот првпат слушнал за БМВ со претставувањето на „р 32“. Тогашниот свет бил изненаден од мотоциклот на БМВ и успехот бил неизбежен. Паралелно со развојот на мотоциклот, БМВ размислувал и за конструирање автомобил. Тимот од стручни лица веќе бил составен и на средина на 20- тите години од минатиот век БМВ направил прототип автомобил, на чело со конструкторите Макс Фриц и Готхилф Дирвахтер. И покрај сè, прототипот никогаш не влегол во сериско производство. За таа цел одговорниот во компанијата одлучил да ја купи фирмата Фахрцојгфабрик (Fahrzeugfabrik) (Аутомобилверк – Automobilwerk) Ајзенах (Дикси Аутомобил Верке АГ – Dixi Automobil Werke AG), сопственост на Готар Вагонфабрик (Gothaer Waggonfabrik). Фабриката што БМВ ја купил го произведувала моделот „дикси 3/15“, односно „остин 7“ по лиценца. Тоа се случило во 1928 година и првпат од фабричката хала излегол автомобил „бмв 3/15“. Бидејќи лиценцата наскоро истекувала, БМВ се насочил кон изработка на целосно сопствен автомобил. Компанијата се потпрела на Јозеф Ганц, а под негово водство во 1932 година БМВ создал свој автомобил „бмв ам 1“ (аутомобилконстркцион минхен 1 – automobilkonstruktion münchen 1), мало возило со мотор сместен над предната оска, со погон на задната. Во 30-тите години од минатиот век БМВ го претставил моделот „303“ на кој првпат била забележана препознатливата маска со двата издолжени кругови (елипси) еден до друг и првиот шестцилиндричен мотор во линија. Овој модел, односно моторот и шасијата биле основа за развој на следните модели. Во 1936 година бил претставен „бмв 328 бреша гранд при купе“, замена за „315/1“ и „319/1“. За тоа време автомобилот имал врвни технички решенија што придонеле моторот да добие дури 80 КС. Првото појавување било во Нирбургринг и веднаш победил со Ернст Хене зад управувачот. Исто како со мотоциклот „р 23“, така и со „328“ БМВ постигнал успеси уште при претставувањето, а неговите 100 победи во само една година, 1937, доволно кажуваат каков производител е БМВ. Неговата последна победа била во 1940 година на легендарната трка Миле Миља, кога возел баронот Фриц Хушке фон Канстен. Потоа избила Втората светска војна и сите фабрики морало да й бидат ставени на располагање на нацистичка Германија. И БМВ работел за потребите на војската, најмногу со авионските мотори наменети за „луфтвафе“, но конструирал и мотоцикли, без и со приколка. Повоениот период го обележал и првиот велосипед на БМВ. Поради разурнатите производни капацитети, кои неколку пати биле бомбардирани од сојузничките сили, произведувал кујнски елементи, подоцна и велосипеди, а имал забрана за производство на поголеми средства и моторни возила. Откако САД издале дозвола за производство на мотоцикли во 1947 година, БМВ забрзано почнал да работи на оспособување на една лента и во 1948 почнал го произведувал моделот „р 24“.
Во 1951 година БМВ им се посветил на возилата на четири тркала. Откако добил дозвола за конструирање автомобили, веднаш бил претставен прототипот „331“, направен врз основа на моделот „327“, кој бил помал, како градско возило. Директорот Ханс Гревинг не се согласувал со тогашниот став на конструкторите. Според неговото мислење, БМВ требало да произведува луксузни автомобили како пред војната. Гревинг, по професија банкар, ја препознал неподготвеноста на БМВ да произведува автомобили во голем број затоа што не располагал со такви производни капацитети. Затоа им порачал на конструкторите да се насочат кон големи луксузни автомобили. Така наскоро бил претставен моделот „501“, а веднаш по него и „502“ со V8 мотор.
Ако луксузот подразбира големи автомобили, исто така, и малите може да се луксузни, особено оние со снажни погонски единици, без покрив, исклучително со две седишта. Тоа се роудстерите, а токму со таков автомобил, „507 роудстер“, во 1955 година БМВ се претставил пред светската јавност во хотелот Валдорф-Асторија во Њујорк. Таа година БМВ претставил уште еден автомобил, класична лимузина со четири врати и четири седишта, моделот „503“ што премиерно бил прикажан на Салонот за автомобили во Франкфурт.
БМВ држел чекор со другите производители на слични автомобили, но сепак главниот приход на компанијата доаѓал од мотоциклите и благодарејќи на нив можел да си дозволи да развива луксузни автомобили. Но продажбата на луксузни автомобили се намалувала. Од 1956 до март 1959 година биле произведени 412 примероци од моделот „503“ и 253 примероци од моделот „507“. Овие финансиски резултати ја довеле компанијата речиси до колапс. Компаниите Американ Моторс и Рутс Груп се обиделе да го купат БМВ, а во 1959 година тогашниот челник Ханс Феит предложил Дајмлер-Бенц да го купи БМВ. Акционерите на БМВ не дозволиле да се реализира тоа. Се правеле напори да се направи нешто со Исо Риволта и неговиот модел „изета“. Со лиценца го произведувале малиот автомобил, продажбата била добра, но заработката многу мала. Следувал моделот „700“, мал автомобил со боксер мотор зајмен од мотоциклот „р 67“. Покрај малата лимузина, БМВ претставил и купе изведба, но и модел за трки со ознаката „рс“. Дизајнер на овие автомобили од лесна категорија бил Џовани Мичелоти. Продажбата тргнала по нагорна линија, но дури во 1961 година со моделот „1500“ БМВ застанал на цврсти нозе. Тоа е почетокот на познатата линија што опстанува до денес преку моделите „1600“ и „1800“, а потоа и легендарниот „2002“ што во 1976 година добил наследник во „серијата 3“. Финансиската сигурност се темелела врз таа компактна класа по која БМВ бил препознатлив и преку која постојано се вршел притисок врз другите производители да го следат со техничко-технолошките иновации. Колку оваа класа е важна за БМВ говори и податокот дека во 1963 година првпат по војната акционерите добиле пари за својот влог. Затоа и денес БМВ ја негува „тројката“ како ниеден друг модел и постојано вложува во неа за да биде секогаш на врвот.
Со текот на годините БМВ претставувал сè поголеми автомобили од класата на новата „шестка“ – „2500“, „2800“, „американ баварија“ и купе моделите „2.5 цс“ и „2800 цс“. Во 1972 година ова резултирало со појавувањето на „серијата 5“, еден од најдобрите модели во средната премиум класа, дизајнирана од Бертоне. Пет години подоцна дошла „седумката“, класична лимузина од високата класа. Така БМВ ја комплетирал својата гама, повремено вклучувајќи ја и „шестката“. Денес БМВ произведува и „сув“ модели, а купе изведбите добиле парен број – „четворката“ е замена за „тројката купе“, а „шестката“ е гранд купе врз основа од моделот „5“. Исто така и производите на две тркала со знакот на БМВ се своевиден симбол за квалитет и се вистински конкурент на доминантните јапонски производители на мотоцикли.
ТОП НОВОСТИ
